dag 1: Kathmandu - Bhulbhule
Vandaag leverde bijna een legendarische anekdote op met poep en kots. Bijna, want de bus stond precies op tijd stil en hans kon zich hangend aan een boom ontlasten. Het begon vanochtend met een pipse Niels, buikpijn en diarree. Na een paar uur in de bus zei een in-bleke Hans: "de bus moet nu stoppen"; buikpijn en diaree. Annette hield het nog het langst vol, maar die heeft nu ook buikpijn en diarree. Robert's eergisteren uitgevoerde wortelkanaalbehandeling zakt gelukkig af en mijn buik laat zich van zijn beste kant zien.
Het was ook echt een dag om ziek te zijn. Acht uur lang bij 35 graden in een volgestouwde bus.
Daarna, na een flinke discussie overstappen in een kleinere en dus nog vollere bus lokale bus. Om tot slot nog dik een uur over een slechte weg te hobbelen. De discussie ging over een mooi vorbeeld Nepalese bureaucratie: onze toestemming om met onze eigen bus het laatste stuk te rijden werd op het laatste moment ingetrokken. Zo werden we gedwongen om ter plaatse een lokale bus te huren. De gemoederen liepen helemaal hoog op waarbij Robert's "Stop the bus now" even indruk maakte. Het geval? Vrouw en kinderen van de buschauffeur moesten ook mee waardoor een aantal boys achter zouden moeten blijven. Ook dat werd Nepalees opgelost, grote monden en uiteindelijk schikten we nog wat in en kon de bus dan eindelijk weg.
Namaste,
Mo
Ik wens jullie sterkte met het lichamelijk ongemak. Als je dit maar achter de rug hebt dan gaat het daarna vast beter. Wij gaan nu veel minder spannende dingen doen. Lunchen op het terras bij ons werk. In de zon en gelukkig zonder last te hebben van de beestjes. We blijven jullie volgen. Groeten Betsie
BeantwoordenVerwijderenVeel succes en beterschap.
BeantwoordenVerwijderenWe volgen jullie "op de voet"
oef, dat valt niet mee! Sterkte!
BeantwoordenVerwijderen(maar het levert natuurlijk wel leuke blogs op zo Mo ;-)
Groet
Madelon
Hoi Monique,
BeantwoordenVerwijderenHeb je mijn mailtjes gezien?
Margreet