zondag 23 mei 2010

Oeps

Zo, en toen was er opeens plan B. Gisteren op weg naar de Kang La pas (5300 meter) werd ik bij elke 100 meter hoogtemeters zieker. De lunchplek (dik 4800 meter, de Mont Blanc dus) haalde ik net. Maar nadat ik anderhalf uur in de keukentent  had gelegen in een slaapzak was duidelijk dat het zo niet ging. Doorgaan of terug, dat was de keus, en die viel na wat tranen en vloeken op teruggaan, eigenlijk de enige optie.

Terug betekent ook: niet vliegen vanuit Humde maar nog ongeveer vijf dagen lopen, helemaal terug naar Besishahar. En mijn vlucht naar Nederland missen en dus geen geboortefeest van neefje Lucas. Ook was het opeens afscheid nemen van het team, ik weet niet of ik op tijd terug ben in Kathmandu  om ze daar nog te zien. Emoties alom. Inmiddels ben ik met mijn eigen sherpa Geljen en drager Tsering alweer aangekomen in Koto op de Anapurna-trek. Ach, dit is ook wel weer erg leuk, zomaar een paar dagen erbij en nu in de luxe van teahouses en lodges. Met douche!

8 opmerkingen:

  1. He meid, dat is even een tegenvaller. Maar wees trots op wat je hebt bereikt!

    Groetjes

    Vincent

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En zo 'hep elk nadeel zijn voordeel', nietwaar? Jammer, wat een tegenvaller. Kan me voorstellen dat je baalt en dat het emotioneel is. Goed van je dat je ondanks dat ook de mooie kanten blijft zien.
    XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Monique,
    Wat is dat nou jammer! Maar kind, wat je al bereikt hebt,is toch zo prachtig. Zo'n teleurstelling kan dat toch niet meer bederven. En inderdaad, misschien wordt dit ook wel heel leuk. Kop op!

    Liefs,
    Ineke en Arend

    BeantwoordenVerwijderen
  4. hi hi,

    Wat balen, maar helaas. Het is niet anders. Gelukkig was het verder een groot succes, toch?
    En een geboortefeestje missen van je neefje is heel jammer en vervelend, maar hij heeft meer aan je als je weer gezond en wel terug bent/komt.

    Geniet toch nog maar goed van de laatste dagen.

    tot snel. liefs linda

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Elk nadeel heeft toch ook weer z'n voordeel! Inspirerend om te lezen dat je er weer een leuke kant van weet te zien!

    Olvin

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve Monique,

    wat jammer dat je ziek werd (maar wel verstandig dat je niet verder bent gegaan). Maak wat moois van de nieuwe omstandigheden!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. He Monique, wat balen zeg... en ergere woorden van dat zeg maar en dan heel hardop!
    Het positieve er weer uit halen en foto's maken in de sneeuw –wat ik pas lees als je dit 2/3 dgn achter de rug hebt...– is weer typisch 'jij', super!

    Geniet van het onverwachtse, hopelijk nu weer positief,

    Jan Willem

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Tja, het was andersom... eerst sneeuw toen... :-(
    Ik wil het waarschijnlijk gewoon anders lezen, met een positieve draai. Hoe dan ook Monique: hou je haaks!

    gr. JW

    BeantwoordenVerwijderen